پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سازمان بین‌المللی کار گزارش داده است که ۴۰ تا ۵۰ درصد زنان شاغل در کشورهای اتحادیه اروپا دارای تجربیات ناخواسته و اجباری آزار جنسی در محیط‌های کاری‌‌اند.این رقم در کشورهای منطقه آسیا-اقیانوسیه بین ۳۰ تا ۴۰ درصد است. در انگلیس این رقم به ۵۴ درصد و در آمریکا به ۴۴ درصد می‌رسد. بر اساس این گزارش، زنان جوان ۲ برابر بیشتر از زنان میانسال، و زنان مهاجر نیز تقریباً دو برابر بیشتر از زنان غیرمهاجر خشونت و آزار جنسی را گزارش کرده‌‌اند. در ایران نیز هر از گاهی آمارهای تأیید نشده‌ای از آزار زنان در محیط‌های کاری و عمومی منتشر می‌شود. با این همه بنا به دلایل فرهنگی و اقتصادی،‌ همواره میان این آمارها و واقعیت میدانی آزارهای جنسی زنان در محیط کار اختلافات فاحشی وجود دارد.بسیاری از زنان تجربه‌های ناخوشایندی از آزارها بویژه آزارهای کلامی در محیط کار خود دارند که معمولا هم برای حفظ آبرو و پرهیز از حاشیه در برابر آن سکوت می‌کنند. این مسأله متأسفانه می‌تواند ناشی از فرهنگ مواخذه قربانی باشد. برخی از آگهی‌های شغلی که گاه در رسانه‌ها یا شبکه‌های مجازی منتشر می‌شوند، حاوی ‌نشانه‌های مشکوکی هستند. در این آگهی‌ها مشخصا به شرایط سنی و ظاهری متقاضیان اشاره شده و به صراحت آمده که به زنان جوان زیر ۲۵ سال با ظاهر آراسته برای مشاغلی همچون منشی‌گری و بازاریابی نیاز است. همچنین بسیاری از این آگهی‌ها عنوان می‌کنند که شرط به کارگیری زنان، مجرد بودن آنهاست.

آزار‌های جنسیتی زنان در اجتماع جزو مهمترین معضلاتی است که خانم‌ها تقریبا در تمام جهان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و در برخی از جوامع مانند جامعه ما سکوت را بر اعتراض ترجیح می‌دهند چرا که انگشت‌های اتهام به سوی خودشان بازمی گردد. یکی از این آزار‌ها آزار جنسیتی در محیط کار است و خانم‌ها از ترس بیکاری دربرابر این آزار‌ها سکوت می‌کنند یا مجبور به ترک محیط کار خود می‌شوند.